میزکار من
امشب غم- آسمان را در آغوش کشیده است صدای ناله ی کائنات را می شنوی؟؟ زمین با گردش خود رسیده است به کتاب امامت فصل ششم سطر اندوه مدینه.....در صدای جیرجیرک ها حزنی نهفته است....فرمانروای صداقت می رود. این روزها برای کسی که اهل دانش باشد و استادی کند و شاگرد تربیت کند احترام قائلند اما آن شب امام من را که 4000 شاگرد تربیت کرده بود با بی حرمتی از خانه اش بیرون بردند امام من پدر علم شیمی را درس داده بود اما مسمومش کردند امام من دریایی از معرفت را به جهانیان عرضه کرده بود اما ضریح کوچکش را تخریب کردند امام من کلمه ی صداقت را در برابر صدقش به تواضع وادار کرده بود اما سال ها قبرش را در غربت بقیع بدون سنگ قبری- محصور کردند.........ایها الصادق البار! امام من!صدایم را بشنو! سالهاست هر وقت به حرم ملکوتی امام رضا(ع) می روم به گنبد و بارگاهش به خیل زائران و خادمانش نگاه می کنم آرزوی دیرینه ام مرور می شود: آخر یه روز شیعه برات حرم می سازه و بقیع را تو مپندار که زمینی مثل سایر زمین هاست که آنجا بوسه گاه فرشتگان است و در افق زمین به آسمان پیوند خورده است... امروز در برنامه ی صبحگاه استاد سخنران یکی از قشنگ ترین احادیث امام صادق(ع) را بیان کردند:آن کسی که عمل می کند اما بصیرت ندارد مانند کسی است که به بیراهه می رود هرچه سریع تر برود دور تر می شود...استاد طبق این حدیث می گفت : در مورد اعتقاداتمان ما موظفیم که مجتهد باشیم نه مقلد! چون اگر اعتقادات ما عمیق نباشند لحظه ی مرگ از ما گرفته می شوند پس ای دوستان آگاه بیایید تا دیر نشده فکری به حال اعتقاداتمان بکنیم و اگر هنوز احساس میکنیم نقایصی دارند آن ها را اصلاح کنیم چرا که از روز قیامت با عنوان یوم دین به معنی روز اعتقادات بسیار یاد شده پس جهنم پیش از اینکه جهنم اعمالمان باشد جهنم اعتقاداتمان است... و برای این اصلاحات راهی جز ایجاد بصیرت از طرق مختلف را نداریم...به قول معلم ادبیاتمان:خدا یارتان باد-باران-مهر89
| Design By : Pichak |
